победител
Облик
победител (български)
| ед.ч. | по·бе·ди·тел | |
|---|---|---|
| непълен член | по·бе·ди·те·ля | |
| пълен член | по·бе·ди·те·лят | |
| мн.ч. | по·бе·ди·те·ли | |
| членувано | по·бе·ди·те·ли·те | |
| бройна форма | — | |
| звателна форма | по·бе·ди·те·лю | |
Съществително нарицателно име, мъжки род, тип 31a
- Лице, което е спечелило победа в спор, конфликт, сблъсък. [1]
Етимология
Фразеологични изрази
Превод
|
|