охотен
Облик
охотен (български)
| ед. ч. | м. р. | охо·тен | |
|---|---|---|---|
| непълен член | охот·ния | ||
| пълен член | охот·ни·ят | ||
| ж. р. | охот·на | ||
| членувано | охот·на·та | ||
| ср. р. | охот·но | ||
| членувано | охот·но·то | ||
| мн. ч. | охот·ни | ||
| членувано | охот·ни·те | ||
Прилагателно име, тип
Който се извършва с охота.
Етимология
Фразеологични изрази
Синоними
Антоними
Омоними
Сродни думи
Производни думи
Превод
|
|