противоречив
Облик
противоречив (български)
| ед. ч. | м. р. | про·ти·во·ре·чив | |
|---|---|---|---|
| непълен член | про·ти·во·ре·чи·вия | ||
| пълен член | про·ти·во·ре·чи·ви·ят | ||
| ж. р. | про·ти·во·ре·чи·ва | ||
| членувано | про·ти·во·ре·чи·ва·та | ||
| ср. р. | про·ти·во·ре·чи·во | ||
| членувано | про·ти·во·ре·чи·во·то | ||
| мн. ч. | про·ти·во·ре·чи·ви | ||
| членувано | про·ти·во·ре·чи·ви·те | ||
Прилагателно име, тип 76
- Който съдържа или изразява противоречие.
Етимология
Фразеологични изрази
Синоними
спорен, съмнителен, неустановен, отречен, несигурен, контроверсен
Антоними
Омоними
Сродни думи
Производни думи
Превод
|
|